به افتخار تیم ملی

هیبیب هوراااااااااااااااااااااا

دریانوردان عزیز!

«روز مرد بر شما مبارک باد»

توی گرمای سوزان، سرمای سخت، باید روزها و شب ها روی عرشه کار کنه و زحمت بکشه. وقتی خسته می شه بعد از یک روز کاری به کابینش که حتماً کوچیکه می ره و روی تختش دراز می کشه، به سقف نگاه می کنه و دلش می خواد کنار خونوادش، مادر و پدرش، همسر و بچه هاش و ...باشه.

 شاید یک لحظه بی موجی آرزوش باشه. نمی دونم! ندیدم و تجربه نکردم زندگیه روی دریا رو اما می تونم تصور کنم که سخته. اما این سختی انگار مرد می سازه، صبور، ساعی و مهربون.

وقتی بچه ها از دریا میان خوشحال می شم و وقتی به دریا عازمن دلتنگ. اون روز که عکس آقا عباس رو دیدم که پاش سوخت دله منم سوخت. یا عکس آقا شهرام که با هیجان یک ماهی باراکودا بدبخت رو صید کرد رو که  دیدم منم هیجان زده شدم و...

تصور من اینه که این زندگی با همه ی سختی هاش بازهم قشنگه، پویاست، جون داره.

امیدوارم دریامردهای سرزمینمون سعادتمند باشن

چند روز پیش ۱ ایمیلی به دستم رسید که جالب بود، تصمیم گرفتم برای اطلاع رسانی بیشتر تو وبلاگ بذارم البته لازم به ذکره شاید شما هم این مطلب رو خونده باشید و جدید نباشه اما ممکنه تعداد معدودی از دوستان مثه من ندونن :

کج دار و مریض یا کج دار و مریز؟!

اصطلاح کج دار و مریز به صورتی که اغلب مردم فکر می کنند و می نویسند "کج دار و مریض" از جمله اصطلاحاتی است که مردم به اشتباه به کار می برند.

مردم آن را با مریض مرتبط می دانند.

این اصطلاح در اصل کج دار و مریز است و به معنای این است که ظرف را کج دار و در عین حال مواظب باش که محتویاتش نریزد.

شاعر در این خصوص می گوید:

رفتم به سر تربت شمس تبریز///دیدم دو هزار زنگیان خون ریز

هر یک به زبان حال با من می گفت///جامی که به دست توست کج دار و مریز

جاتون خیلی خالیه ،فقط آقایون خوش شانس مثه فواد و سید مرتضی معاف شدن،فواد هم که معلومه از دوریه دوستاش دپسرده شده و دیگه پست نمی ذاره،سید هم که مشغوله وبلاگه بشرویه است.

چقده دلمون براتون تنگ شده برا آقو همساده،انگلیس،تخریب چی،خان،شهرام،غلام حسن،سلمان،حاج سهیل،حاج عباس،محمد ایزانلو ،بیژن،نعمان،سید علی،سعید و .......

زود برگردید از سیرجان

   تمامی خصوصیات مثبت متهم به دقت و با تفصیل زیاد بازگو می شود.کسی مجاز به گفتن چیزی به جز حقیقت نیست.

   این مراسم اغلب چند روز به همین منوال می گذرد.تحت هیچ موقعیتی کسی حق انتقاد از متهم یا اشاره به بزه کاری او را ندارد.در پایان حلقه ی مردم شکسته می شود و جشن سرور آمیزی برپا می شود...

   بی دلیل نیست که برگزاری چنین مراسمی در بابمباد بسیار نادر است!

                          جانب عشق عزیز است فرو مگذارش، مسعود لعلی

و این شعر رو تقدیم می کنم به همه ی دریانوردانی که الان همین الانه الان تو این دل شب مشغول کار و زحمت هستن وبیدارن،دوستتون داریم

اینک موج سنگین گذر زمان است که در من می گذرد

اینک موج سنگین گذر زمان است که چون جوبار آهن در من می گذرد

اینک موج سنگین گذر زمان است که چون دریایی از پولاد وسنگ در من می گذرد

در گذرگاه نسیم سرودی دیگرگونه آغاز کردم

در گذرگاه باران سرودی دیگرگونه آغاز کردم

در گذرگاه سایه سرودی دیگرگونه آغاز کردم

نیلوفر و باران در تو بود ،خنجر و فریادی در من

فواره و رویا در تو بود، تالاب و سیاهی در من

من برگ را سرودی کردم سرسبزتر ز بیشه

من موج را سرودی کردم پر نبض تر ز انسان

من عشق را سرودی کردم پر طبل تر زمرگ

                                                                        شاملو

*عزراییل داشت به پرنده ی پیر پرواز کردن می آموخت.

*وقتی دلت با من نیست بودنت نمی تواند مشکلم را حل کند.

*قفس خالی را به اندازه ی همه ی پرندگان دوست دارم.

*قاه قاه خنده ام نمی گذارد هق هق گریه ام را بشنوی.

*غرور اقناع نشده،شنیدن تملق را دلنشین میکند.

*در فاصله ی بین گامهایت آنچنان قدم بر میدارم که صدای پایت را لگد نکنم.

                        (پرویز شاپور)

هرگز از دور زمان ننالیده بودم و روی از گردش آسمان درهم نکشیده،مگر وقتی که پایم برهنه مانده بودو استطاعت پای پوشی نداشتم،به جامع کوفه درآمدم دلتنگ،یکی را دیدم که پای نداشت.سپاس نعمت حق به جای آوردم و بر بی کفشی صبر کردم.

جهل

یکی را از حکما شنیدم که میگفت هرگز کسی به جهل خویش اقرار نکرده است مگر آن کس که چون دیگری در سخن باشد همچنان ناتمام گفته سخن آغاز کند.

دل آزرده

وقتی به جهل جوانی بانگ بر مادر زدم،دل آزرده به کنجی نشست و گریان همی گفت مگر خردی فراموش کردی که درشتی می کنی؟

لحظه های دوست داشتن است.(دکتر علی شریعتی)