دوره ی کارورزی دانشجویان بر روی کشتی به عنوان اولین حضور جدی بر روی کشتی و نخستین تجربه از جمله ی وقایعی است که برای یک دریانورد از اهمیت بخصوصی برخوردار است.

این موضوع که شرکت های کشتیرانی تا چه میزان نسبت به مساله ی آموزش موثردانشجویان بر روی کشتی حساسیت دارند محلی است که تردیدها را برانگیخته است.به نحوی که هم صحبت شدن با دانشجویانی که از دوره ی کارورزی بازگشته اند به نحوی روشن گواه بر این مساله خواهد بود. قریب به اتفاق این کارورزان چه دانشجویان رشته ی موتور و چه دانشجویان رشته ی عرشه از روند آموزش بر روی کشتی ناراضی بوده و از فراهم نشدن شرایط لازم برای آموزش مناسب بر روی کشتی گلایه دارند.

دانشجویان رشته ی موتور که مسئولیت آموزش آنها به مهندس دوم  واگذار شده است، خواه ناخواه در آموزش آنها قصور می شود.چرا که در خوشبینانه ترین حالت  عملا" مهندس دوم به علت مشغله ی زیاد از آموزش کارورزان باز می ماند. در این شرایط کارورزان به حال خود رها می شوند ویا اینکه به عنوان یک کارگر ساده از آنان بهره می برند و بدین ترتیب فرصت تحصیل توام با مشاهده ی عملی از ایشان سلب می شود. این در حالیست که مناسب تر است تا دانشجو در محیط کشتی به ازای هرکدام از مشاهده هایش، ساعت ها مطالعه داشته باشد و با ارائه گزارش ها ونتایج تحقیقاتش به یک شخص شایسته، دانش عملی اش را با مشاهدات عملی خود تطبیق دهد.

در مورد دانشجویان رشته ی عرشه شرایط  از این هم بدتر است، چه بسا مواردی مشاهده شده است که دانشجوی رشته ی عرشه در طول 9 ماه اقامتش بر روی یک کشتی از Navigation  بی بهره بوده و حتی یک بار حرکت کشتی را ندیده است و مدتهای طولانی را فقط در لنگر سپری کرده اند.

          به هر جهت ذکر این نکته الزامیست که هزینه های صرف شده در زمینه  آموزش را هیچ گاه نمی توان گزاف دانست و تحت عناوینی همچون صرفه جویی و غیره از آنها صرفنظر کرد.بر همگان آشکار است که افسران آماده و شایسته، محصول آموزش کافی و صحیح اند و هر میزان که در در امر آموزش اهمال وقصور صورت گیرد به همان نسبت نتیجه ی بدست آمده نامطلوب تر خواهد بود، واین موضوع مستقیما"  مالکان شرکت های کشتیرانی را در معرض تهدید قرار می دهد.